CHARLES FAALT JAMMERLIJK

“Ik ben niet bang want ik kijk naar de feiten. Vijfennegentig procent van de acties vinden elders in de wereld plaats. De kans om onder een vallende ijskast terecht te komen, is groter dan door een terroristenkogel te worden getroffen”, betoogt WNL-presentator Charles Groenhuijsen op de Volkskrantsite.

“Dat we toch bang zijn”, fulmineert hij, “is de schuld van de journalistiek, van de media. Ego’s en sensatiezucht zorgen ervoor dat journalisten willens en wetens weigeren een afgewogen beeld van de werkelijkheid te geven. Wij falen jammerlijk”.

Ongetwijfeld heeft Groenhuijsen een punt als hij wijst op het gebrek aan nuance, de overdrijving, ja , het creёren van een overdreven angst. Intussen is er in Parijs wel iets ergs is gebeurd. Zijn mensen doodgeschoten, om wat ze doen, wat ze zijn. De schutters maken deel uit van een netwerk dat het Westen de oorlog verklaard heeft. In Parijs en Antwerpen lopen zwaargewapende soldaten.

Er zijn journalisten, kranten, radio- en televisiestations die de mist ingaan. Er zijn politici die misbruik van de situatie maken. Angst is een slechte raadgever. In een vorig leven was Charles Groenhuysen correspondent Amerika voor de Volkskrant, werkte bij Nieuwsuur. Geen idee door welke bril hij tegenwoordig kijkt. Nogmaals, er is veel te verbeteren. Misschien was het vroeger allemaal beter.

Maar, wat is eigenlijk de invloed van de media? Hoe meet je die? Zijn de mensen wel bang? Misschien dat onderzoekers een antwoord kunnen geven. Vooralsnog is Charles Groenhuijsens constatering, “het is de schuld van de media”, gevaarlijke onzin, ook al omdat deze maatschappij heel blij mag zijn met de berichtgeving, zeker als je die vergelijkt met vele buitenlanden. “Wij falen jammerlijk”, schrijft hij. Charles heeft het over zichzelf.