EEN DUITS-RUSSISCH PLAN

Op 1 augustus 1914 mobiliseert het Duitsland van keizer Wilhelm II en verklaart Rusland de oorlog, in de wetenschap dat het daarmee ook tegenover Frankrijk en Engeland komt te staan. In een razend tempo volgen de gebeurtenissen elkaar op. Op 4 augustus vallen Duitse troepen Belgiё binnen. De Eerste Wereldoorlog is een feit.

Honderd jaar later biedt dezelfde wereld opnieuw een weinig vrolijke aanblik. Rusland annexeerde de Krim en probeert zijn invloed in Oekraïne te behouden. De Britse krant The Independent berichtte over een Duits-Russisch plan. Daarbij zou Rusland de Krim mogen behouden, terwijl Oekraïne wel mag samenwerken met de Europese Unie, op voorwaarde dat het geen lid van de NAVO wordt.

De toenadering dateert van voor de ramp met de MH17 en de sancties. Bovendien is Duitsland de EU niet, ook al heeft het er een flinke stem. Misschien dacht bondskanselier Angela Merkel wel: “Ach, wat maakt het allemaal uit. Het is de economie waarom het draait. De Krim is bijzaak. Rusland heeft historische rechten. Over mensenrechten en vrijheid hebben we het later wel. In elk geval is het mij geen oorlog waard”.
http://www.krantmeteenmening.nl

TOEN SPRAK DE RECHTER

Zoals gezegd, met de MH17 is de zomer van 2014 op 17 juli aan flarden geschoten. Maar dat 298 doden de mensen die in het land zijn overgebleven, ook maar één stap dichter bij elkaar zouden brengen, is een gedachte die ik toch erg moeilijk serieus kan nemen.

Natuurlijk staan we achter de sancties tegen Rusland. Het moet. Nu zal Poetin wel inbinden. Toegeven. Mmm, misschien. Wie weet. Het wordt in elk geval een krachtproef, armpje drukken. Kijken wie de langste adem heeft. Intussen raken zakenlui knap zenuwachtig. Alleen daaruom is het al de vraag of sancties voldoende zijn.

“We zijn allemaal Palestijnen”, roepen demonstranten in Rotterdam. Zij zijn tegen de Israёlische bombardementen. Willen een eind aan de blokkade van de Gazastrook, en begrijpen niet dat een mens een tikje anders over de schuldvraag kan denken.

Toen sprak de rechter: “Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn, mag zich vrij door het land bewegen, en dat mag hij zonder enkelband doen”. Sommigen waren blij dat een rechter nog onafhankelijk durfde te zijn. Voor anderen was het genoeg om opnieuw in woede uit te barsten.
http://www.krantmeteenmening.nl

NATUURLIJK WAS ER DE ENORME SHOCK

‘De week dat Nederland veranderde’, kopte de Volkskrant. Zoveel impact had de ramp met de MH17. Zo onzinnig is de kop. Natuurlijk was er de enorme shock. Groots was het land in zijn verdriet. Ook wilde iedereen meteen het Rusland van Poetin aanpakken. Zelfs wonnen premier Rutte en minister Timmermans karrenvrachten sympathie, niet eens zozeer om wat zij presteerden, wel om hoe zij opereerden, oprecht begaan met de nabestaanden.

Maar tien dagen na het verschrikkelijke ongeluk blijkt vooral één ding. New York Timescolumnist Roger Cohen verwoordde het treffend: “Rutte en Timmermans straalden vooral verbijstering uit over de gang van zaken op het rampveld in Oost-Oekraïne. Alsof zij niet konden begrijpen waartoe mensen in staat waren”.

‘De week dat Nederland veranderde’. Tien dagen na het ongeluk moeten de onderzoekers in Oekraïne nog altijd keihard knokken om hun werk te doen. “Het kan maanden duren voordat de nabestaanden zekerheid hebben. Wij kunnen ook niet garanderen dat alle lichamen in Nederland terugkomen”, meldde de Gerard Bouman, de chef van de Nationale Politie in de Tweede Kamer.

Intussen lijkt Europa wel degelijk van plan zich schrap te zetten richting Rusland. Waarnemers spreken al van een doorbraak, wat betreft de sancties. Zo zou de Europese Unie hebben ingestemd met maatregelen, bedoeld om de omgeving van Poetin en de Russische kapitaalmarkt in het hart te treffen. Ook is een internationaal strafrechtelijk onderzoek begonnen naar de toedracht van het ongeluk met de MH17.

Maar hoe dan ook: Binnen enkele maanden krijgen de sociale hervormingen hun beslag. Steeds urgenter dringt de vraag zich op, hoe lang de PvdA bereid is haar koers aan te houden, richting zelfmoord.
http://www.krantmeteenmening.nl

DE WAARHEID! FUCK DE WAARHEID!

“Israel moet ophouden met het streven Hamas te vernietigen”, schrijft Henk Müller in de Volkskrant om er in het commentaar ook maar een kant-en-klaar vredesplan bij te voegen. Dat de partijen hun handtekening even zetten, stond er nog net niet. In De Correspondent voorziet Carolien Roelants een derde intifadah. Zij stelt dat Israёl helemaal niet van plan is Hamas te vernietigen, maar, integendeel, de organisatie in leven houdt om nog radicalere al Qaida-achtige groeperingen in de Gazastrook in toom te houden.

Twee commentaren in twee kwaliteitskranten van twee door de wol geverfde en zeer ervaren journalisten. Wie ze leest, leest niets. Müller verpakt zijn kritiek op Israёl omzichtig. Roelants probeert tussen alle klippen door te laveren. Beiden weten dat de partijgangers er als de kippen bij zijn hen op woorden te vangen. Dat neemt niet weg dat zij het in grote lijnen eens zijn, en ook wel de heersende opvatting verwoorden: “Waar twee vechten, hebben twee schuld. Israёl is sterk en machtig. De Palestijnen zijn zwak en onmachtig”. Het is David tegen Goliath, met de Palestijnen die David zijn.

Drie weken duurt de Operatie Protective Edge (Beschermende Rand) waarbij Israёl probeert voor de derde maal in zes jaar de Palestijnse organisatie Hamas uit te leggen dat het met de joodse staat kwaad kersen eten is. “De tol”, meldt The New York Times van 28 juli 2014, “aan mensenlevens staat op 1023 Palestijnen, van wie 760 burgers en 46 Israёli’s, van wie drie burgers.

Pro-Palestijnse demonstranten eisen alle joden dood. Israёl kan de oorlog niet winnen”, schrijft Esther Voet, directeur van het Centrum voor Informatie en Documentatie Israёl. Want ze weet dat de steun voor de Palestijnen toeneemt. Dat het gewoon is om Israёl te zien als bezetter en onderdrukker, als oorlogsmisdadiger. Nu al willen ondernemingen, gewetensvol als ze zijn, niet handelen met de joodse staat.

Intussen is de waarheid het eerste slachtoffer in welke oorlog dan ook. Dat moge een cliché zijn, het slachtofferschap begint al vèr voor het uitbreken van de vijandelijkheden, en dat geldt al helemaal in het Israёlisch-Palestijnse conflict . Niet alleen zijn de strijdende partijen ermee op de loop gegaan, derden en vierden hebben het hunne eraan toegevoegd.

De vraag is, wat doet de waarheid er eigenlijk toe? Palestijnen, alle Palestijnen, kennen de waarheid. Hun waarheid. Daarom zetten zij zoals bijna alle Arabieren trouwens, nog altijd vraagtekens bij het bestaansrecht van de staat Israёl. Van de Arabische staten hebben alleen Egypte en Jordaniё de joodse staat erkend.

De waarheid. De waarheid is dat er geen islamitische staat is waar joden gelijke rechten hebben, of zelfs maar iets dat daar op lijkt. Dat ook Europa zo haar geschiedenis met joden heeft. Even waar is dat Hamas uit is op de vernietiging van Israёl. Dat de Palestijnen eisen het recht op terugkeer van alle vluchtelingen. “Verdrevenen, dus”, aldus de lezing van het NRC Handelsblad.

Geeft dat Israёl het recht op de Gazastrook huis te houden zoals het huishoudt?
Feit is dat de Hamasleiding de Gazastrook heeft omgebouwd tot een militaire vesting, een uitvalsbasis en beschikt over tenminste 10.000 raketten. Twee miljoen mensen wonen er.

Het Israёl van 2014 heeft geen ander antwoord dan de knoet. Het knijpt dat kleine strookje land af en vindt wat dat betreft, Egypte aan zijn zijde. Ook op de westelijke Jordaanoever toont het zich vastbesloten. Meedogenloos zo iemand wil, alsof de kolonisten het land van hun bijbelse dromen steeds meer in hun greep krijgen. In elk geval gelooft het dat elk vertoon van zwakte het begin van het einde is.

De waarheid. In de Volkskrant draagt columniste Asha ten Broeke haar steentje bij. Ze bedoelt het goed, maar wat zij poneert, is toch echt niet meer dan de losse gedachte van een gewetensvolle, alleszins redelijke Nederlandse die niets begrijpt van de complexiteit betreffende de boze buitenwereld. Het probleem is toch dat niemand het erop waagt de stap naar de overkant te maken. Er is geen Anwar Sadat, laat staan een Nelson Mandela. Geen filmmaker of schrijver. Geen filosoof die de taal van beide volken spreekt. Zelfs is er geen Amerikaanse president die vat heeft op de situatie. Het is er domweg de tijd niet naar.

Natuurlijk is daar wel David Grossman, de Israёlische schrijver die acht jaar geleden zijn zoon verloor in de strijd tegen Hezbollah in Libanon. Een man van vrede, maar zonder veel illusies. “Ik kan”, schrijft hij in The New York Times, “alleen maar praten voor Israёl. Erop vertrouwen dat genoeg Israёli’s beseffen hoe dringend noodzakelijk vrede nodig is, en doen wat de huidige machthebbers nalaten, namelijk werkelijk in gesprek gaan met de Palestijnen”.

De waarheid. Fuck de waarheid. Voor Europa mag de Tweede Wereldoorlog zeventig jaar geleden zijn. Voor Israёl is hij akelig dichtbij. Hamas voelt, ruikt de overwinning. Wie oorlog voert, voert hem om te winnen. Een oplossing kan er alleen zijn als Israёli’s en Palestijnen zich realiseren dat ze lotgenoten zijn. Dezelfde belangen hebben, en het met elkaar moeten zien te rooien. Nu, en in de verre toekomst.

IN PRINCIPE IS JUIST GEHANDELD

De in Rusland woonachtige zakenman, Derk Sauer, vindt dat de Nederlandse regering in principe juist gehandeld heeft hoewel hij het idee heeft dat het allemaal wat sneller had gekund. Ook hìj is lovend over de rede van minister Timmermans in de Verenigde Naties. “De minister heeft daar gezegd wat de meeste Nederlanders vinden”.

Sauer was te gast in Nieuwsuur. Onderwerp van gesprek was de vliegramp met de MH17. Kortom, de zakenman vindt het optreden van de Nederlandse regering maar zozo. Al eerder bleek dat hij en minister Timmermans niet de beste vrinden zijn.
http://www.krantmeteenmening.nl

DE WERKELIJKHEID IS TE COMPLEX

Het was natuurlijk een raar verzoek van de Stichting Bestrijding Antisemitisme, richting rechter. Of die er maar voor kon zorgen dat de KNVB het gebruik van het woord jood in spreekkoren bij voetbalwedstrijden zou verbieden?

Nee dus, dat hoeft niet. De Utrechtse rechtbank acht de werkelijkheid te complex. Natuurlijk is de rechter zich er bewust van dat hele volksstammen het anders invullen, maar verwijst toch naar de Ajax-supporters die zichzelf als joden aanduiden.

Hoe het zij, de uitspraak geeft ruimte. Is bijna een vrijbrief. Neem het woord homo, een geliefd thema op de Nederlandse voetbaltribunes. Genoeg mensen die trotse homo’s zijn. Scheidsrechters, spelers van de bezoekende club, de vierde man en de politie kunnen zich schrap zetten. Supporters, creatief als ze vaak zijn, zullen het lied massaal aanheffen: “Homo, homo, homo”. Zelfs is een combinatie mogelijk: “Homo, homo, homo. Wie niet opstaat, is een jood, jood, jood”.

Niet iedereen zal vrede hebben met de uitspraak van de Utrechtse voorzieningenrechter. Maar hoe je er ook over denkt, de uitspraak getuigt niet van een groot geloof in de overtuigingskracht van het bevoegd gezag.
http://www.krantmeteenmening.nl

IK NOEM HET ANTISEMITISME

Op wel erg veel plaatsen in Europa hoor je weer: “Dood aan de joden”. Op wel erg veel plaatsen gooien jongeren ruiten van joodse winkels in. In Wenen nog, molesteren die jongeren joodse voetballers. In Den Haag brengen zij de Hitlergroet.

Er is een vliegtuig neergestort. We rouwen waardig. De protesten tegen het Israёlische optreden in Gaza nemen in aantal en heftigheid toe. Ik noem het antisemitisme. Maar we doen niets.
We zijn het er niet mee eens wat die boze jongeren doen. We zijn ook tegen de bombardementen en acties die zoveel slachtoffers maken. Maar we doen niets. Kunnen niet kiezen.

Intussen hebben de Palestijnen het in de Gazastrook toch echt voor het zeggen, al bijna een decennium lang. Het is nu oorlog, maar ook in vrediger perioden waagt geen jood het er een voetstap op te zetten om redenen die iedereen raden kan.

Sinds 2007 heeft Hamas de absolute macht. De organisatie waarvoor oud-premier Van Agt zich met hart en ziel inzet, klaagt met name over de blokkade. Aan de grenzen waakt niet alleen het Israёlische leger. Voor de Middellandse Zeekust is de marine actief, terwijl Egypte de toegang tot zijn grondgebied nauwlettend in de gaten houdt.

Maar geen blokkade is totaal. Dus staan de raketten en zijn de wapens in de Gazastrook overal. De Hamasstrijders zijn bereid zich dood ter vechten. Burgers kunnen geen kant op.

Begrijpen doe ik er niets van. Ik stel Hamas daarom voor: Schrap in het Handvest de passage over de vernietiging van de joodse staat. Gooi de raketten weg. En ik beloof: Over tien jaar is de Gazastrook een welvarend land, waar de burgers veilig en in vrede leven kunnen.
http://www.krantmeteenmening.nl

ACH-ERM, VLADIMIR ZIT KLEM

Steeds vaker lees ik: “Dit heeft Poetin niet gewild. Hij zit klem. Heeft de greep verloren op de separatisten in Oost-Oekraïne. Hij kan niet anders. De radicaalnationalisten zitten hem op de hielen”. Getekend, de Kremlinwatchers. Er staat nog net niet, ach-erm, Vladimir heeft het zo moeilijk.

De Kremlinwatchers kunnen wel eens het grootste gelijk van de wereld hebben. Maar mij staat bij hoe de Russische president vorig jaar op hoge toon Nederland het land intimideerde. De kritiek op de mensenrechten zou hij niet langer tolereren. Waarop minister Timmermans al zijn diplomatieke talenten aansprak om ervoor te zorgen dat de betrekkingen intact bleven, precies zoals de werkgevers wilden.

Poetin haalde zijn grote gelijk. In februari bleek hoe weinig weerwerk Nederland had geboden. Dus juichte premier Mark mee in Sotsji. Hief het koninklijk paar er met Vladimir het glas. Zou het toeval zijn dat Shell-topman Van Beurden er wel heel gauw na de annexatie van de Krim bij was om in het Kremlin de hand van de Russische president te schudden?

“Ach, Nederland. Belastingparadijs. Altijd handig om een schoonzoon te hebben die er de weg goed kent. Naïef, naїef dat ze er zijn. Niets begrijpen die lui van de grote mensenwereld. Denken nog altijd dat ze met hun geld de wereld kunnen kopen. Een geweer vasthouden, kunnen ze niet. In zijn zak heeft hij dat belachelijke landje”, dacht Poetin tot donderdag 17 juli 2014 een raket zich in de MH17 boorde.
http://www.krantmeteenmening.nl

DE VRAAG IS BEST WEL RELEVANT

Twee maanden geleden staakte een uitgeputte Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, John Kerry, zijn pogingen Israёl en de Palestijnen dichterbij elkaar te krijgen. Waarop de vijandelijkheden opnieuw uitbraken. Op dik 600 Palestijnse doden staat de teller, nu. Veel kinderen zijn daarbij.

Het Israёlische leger graaft zich in de Gazastrook almaar dieper in. Het vernietigt tunnels, woningen. Alles waar zij wapenopslagplaatsen vermoeden. Niettemin tonen militaire experts zich sceptisch over het succes van de actie Protective Edge. Wat blijkt, meldt onder andere CNN, Hamas heeft niet stilgezeten. De strijders hebben zich bekwaamd in guerrillatactieken.

Het godganse gebied lijkt ondertunneld. Raketinstallaties bevinden zich overal. Raketten reiken steeds verder. De anti-raketsystemen doen hun werk. Maar met de dag neemt de kans toe dat een Hamasraket doel treft. Een inslag bij het vliegveld van Tel Aviv hebben grote luchtvaartmaatschappijen waaronder de KLM doen besluiten hun vluchten tot nader orde te annuleren.

Intussen groeit ook de kritiek op Israёl. Elke oorlog heeft zijn eigen dynamiek. Wat de critici vooral tegenstaat is de blokkade van de Gazastrook. “Het is een misdaad tegen de mensheid. Het land wordt uitgehongerd. Het lijden van de burgers is onbeschrijfelijk”.

De critici zullen er boos om worden. Ik las een brief in de Volkskrant. De vraag is best wel relevant: “Waarom spendeert de Hamasleiding wie weet hoeveel miljoenen om van de Gazastrook een zwaarbewapende vesting te maken, een uitgebreid netwerk van tunnels te graven, raketten te kopen en overal wapenopslagplaatsen aan te leggen, terwijl haar kinderen nauwelijks te eten hebben. Laat staan, dat zij ergens schuilen kunnen”?
http://www.krantmeteenmening.nl