‘DEURNE’ MAAKT LAND NIET VEILIGER

Rechts Nederland heeft er weer twee, misschien wel drie, wie weet vier zetels bij. Het volk herinnert zich de adviezen van politici uit die hoek maar al te goed. De twee gedode overvallers, Marokkanen natuurlijk, van een juwelier in het Brabantse Deurne ontvingen hun verdiende loon. Namen het risico dat hoort bij de uitoefening van hun vak.

Juristen en politici uit de andere hoek uiten zich iets genuanceerder. Unaniem vinden zij dat de hoofdofficier van justitie mr. Bart Nieuwenhuizen wel erg snel uitkwam op het vermoeden van noodweer. Immers, te veel is nog onduidelijk. Maar hoe dan ook, zou een drama als in Deurne een zaak zijn waarover de rechter zich moet uitspreken zodat die kan vaststellen of er sprake is van gerechtvaardigde zelfverdediging.

In Eindhoven en Deurne gingen de vrinden van de overvallers de straat op. Want waar gaat het naar toe als de slachtoffers van een gewapende overval het recht in eigen hand nemen? Het antwoord staat in de sterren geschreven. Maar zoveel staat vast: Veiliger wordt het niet in Nederland. Niet voor juweliers. Niet voor lieden die gemakkelijk geld denken te verdienen. Niet voor toevallige omstanders.
http://www.krantmeteenmening.nl

POETIN PROEFT NIEREN VAN OBAMA

De Amerikaanse president Barack Obama is een bedachtzaam man die zich driemaal bezint voordat hij begint. Die weet wat zijn publiek wil horen, en dat als geen ander kan verwoorden. Om, als het tot besluiten komt, ergens in het midden uit te komen. Liever heeft hij een waterig compromis dan helemaal niets, met als gevolg dat Obama’s tegenstanders altijd wel het gevoel hebben dat er iets te halen valt. Dat Obama’s nee, nooit helemaal nee is.

Dus trok Obama vorig jaar fel van leer tegen de wapenlobby na de moord op 23 leerlingen en vier leerkrachten van de basisschool Sandy Hook in Newton, Connecticut. Verregaand waren zijn voorstellen, verpakt in fantastische toespraken. Paal en perk beloofde de president te stellen aan het recht op wapenbezit dat al zoveel leed had veroorzaakt in de Verenigde Staten. Maar de wapenlobby, vertegenwoordigd door de NRA, is erg rijk en machtig. Te veel van Obama’s partijgenoten durfden de maatregelen niet aan, in de wetenschap dat hun kiezers zweren bij het tweede amendement van de Amerikaanse grondwet die het recht op vrij wapenbezit verankert. Sommigen geloven echter dat de NRA-donaties voor Congresleden een minstens zo doorslaggevende reden zijn.

Succesvoller is de president met de herziening van het gezondheidszorgstelsel. Miljoenen Amerikanen zijn nu in elk geval verzekerd. Zelfs geldt ACA (Affordable Care Act) als het grootste en meest tastbare succes van Obama’s regeerperiode tot nu toe. Maar, ook wat Obamacare betreft, zijn de oorspronkelijke voorstellen stevig afgezwakt. En blijven de Republikeinen zich verzetten.

President Obama beloofde voor zijn aantreden in 2009 de gevangenis op Guantanamo Bay te sluiten. Op 22 januari gelastte hij de gevangenis binnen een jaar te sluiten. In 2014 is het omstreden complex nog altijd open. Ook het optreden van de president in het voortetterende NSA-afluisterschandaal overtuigt maar weinigen.

Raadselachtig blijft het optreden van president Obama tijdens het dieptepunt van de Syriё-crisis, augustus vorig jaar. Minister van buitenlandse zaken John Kerry dreigde met een beperkte aanval op Syriё. De VS beschikte namelijk over het overtuigende bewijs dat het regime van president Assad verantwoordelijk was voor een gifgasaanval op een voorstad van Damascus, waarbij meer dan 1400 burgers waren omgekomen, onder wie 426 kinderen.

Waarop de president bedenktijd nam, genoeg voor Assads beschermheer, Rusland om een gelijkwaardige plaats aan de onderhandelingstafel te verkrijgen. Een diplomatiek overleg kwam op gang. Het chemische wapenarsenaal van het Syrische regime is intussen ontmanteld, maar de Syrische president zit steviger in het zadel dan voorheen. De burgeroorlog woedt in alle hevigheid voort. De burgers lijden verschrikkelijk. De strijdende partijen gaan zich te buiten aan wreedheden. Het is een uitputtingsslag waarvan het einde buiten elk zicht is, met Rusland dat erop uit is het regime van president Assad en zijn belangen overeind te houden en de VS, vastbesloten zich niet nog eens in een oorlog te storten.

De VS heeft Israёl en de Palestijnen tot onderhandelingen gedwongen, voor het eerst in drie jaar. Eind april verstrijkt de deadline. Maar deadlines noch dreigementen maken veel indruk op de Israёlische premier Netanyahu, ook niet nu de publieke opinie zich steeds meer tegen Israёl kant. Net als de Palestijnse president Mahmoud Abbas probeert Netanyahu het overleg te rekken zonder een baanbrekende concessie te hoeven doen. De Israёlische premier rekent er vermoedelijk op over voldoende steun in het Congres te beschikken.

Toen verjoeg Oekraїne de Russischgezinde president Janoekovitsj. Rusland bezette het schiereiland De Krim. Duidelijk is, dat het ook zijn invloed in Oekraїne wil behouden door een verregaande verzwakking van de Oekraїense staatsstructuur.

De telefoontjes van Poetin naar Obama en de Duitse bondskanselier Angela Merkel zijn veelzeggend, en laten aan duidelijkheid weinig te wensen over. De Russische president proeft de nieren van zijn collega’s. Poetin wil dat het Westen Rusland erkent als wereldmacht, als erfgenaam van het Sovjetrijk. De Europese Unie lijkt daar gevoelig voor, gezien de economische belangen. Na overleg tussen de ministers van buitenlandse zaken Lavrov en Kerry is een Russisch bataljon teruggetrokken van de grens met Oekraїne. Maar alles hangt af van de Oekraїners, met name in het oosten. Als die echt bij Rusland willen horen, kan de regering in Kiev dat ook niet tegenhouden.

Punt is dat president Poetin Rusland weer sterk en machtig wil maken. Hij moet woedend zijn geweest, het als een persoonlijke vernedering hebben ervaren toen de betogers van het Majdanplein erin slaagden de Russischgezinde regering te verjagen.

Misschien is president Obama een man van zijn tijd, een tijd van grote onzekerheden, van zoekende machten. Vragen werpen zich op: Is Poetin bereid Oost-Oekraїne te bezetten als de Krimmethode niet werkt? Lukt het de Europese Unie een vuist te maken? Maar de grootste vraag is opnieuw, hoe president Barack Obama zich houdt: Geeft hij toe? Komt hij ergens in het midden uit? Of trekt hij een onverbiddelijke grens? Zoveel staat vast: het lot van de wereld hangt ervan af.

MAXIMA’S TENEN ZIJN ENIGE SMETJE

Een 8,7 geeft het Nederlandse volk koning Willem-Alexander voor de invulling van het koningschap. Zijn gemalin, koningin Maxima kreeg een cijfer, zo hoog dat het niet uit te drukken is in een getal. Mateloos populair is de koningin, ook in het buitenland.

Koninklijk Huiswatcher en historica, drs. Dorine Hermans is helder. “Ze doen het fantastisch. Werkelijk fantastisch”, vertelde ze bij Radio I, en een dag later bij WNL op Zondag. Is het waar? Een jaar geleden bijna, is koning Willem-Alexander ingehuldigd. Het volk herinnert zich nog het televisie-interview. De zin, ”Ik heb wel eens fouten gemaakt, en ik zal nog wel eens fouten maken”, staat nog in het geheugen gegrift. Dat was heel slim, vooral de manier waarop de koning de zin uitsprak. Ietwat verlegen lachend, lief kijkend naar zijn vrouw.

In november bezocht het koninklijk paar de Nederlandse Antillen. Zo enthousiast reageerde de bevolking. Zoveel indruk maakte koningin Maxima. Zo vastbesloten trad de koning op, dat de conclusie makkelijk te trekken is: Uittreden, zit er voor de eilanden niet in. De band tussen de Antillen en het Huis van Oranje is onverbrekelijk.

Als voormalig IOC-afgevaardigde wilde Willem-Alexander per se naar Sotsji. Dus dompelden hij en zijn vrouw zich onder in de Olympische schaatsroes. Ook dat vond iedereen prachtig. Fantastisch! De pers smulde. Waarop Willem Alexander en Maxima het glas hieven met president Vladimir Poetin. Geweldig. Fantastisch.

Geen foutje is gemaakt. Dorine Hermans loofde het optreden in het openbaar: “In één jaar heeft de koning al meer emoties getoond dan zijn moeder 30 jaar”. De regeringsleiders die de Nucleaire Veiligheidsconferentie bijwoonden, president Barack Obama voorop, beaamden het volmondig. Alleen maar lof.

Geen smetje is gevallen op het Oranjeblazoen. Of toch? Natuurlijk verliep ook het dankdiner voor de leden van het Nationaal Comité Inhuldiging op paleis Noordeinde volgens alle genodigden volledig naar wens. Het eten was voortreffelijk. “Jammer, alleen van de sandalen die Maxima onder haar wit zijden jurk met zwanenhals droeg”, schreef Josine Droogendijk op Modekoninginmaxima.nl. “Dat kan niet. Moet Maxima niet doen. De tenen zijn nu eenmaal niet de mooiste lichaamsdelen. De volgende keer dus dichte pumps”, aldus het onverbiddelijke advies.
http://www.krantmeteenmening.nl

PREMIER RUTTE BELOOFDE AL VEEL

Premier Mark Rutte liet het Jeugdjournaal naar het Torentje komen. Hij wilde alle bange Marokkaanse kinderen in het land geruststellen. “Niemand hoeft weg. Niemand wordt zomaar het land uitgezet. Hier dulden we geen discriminatie”, verzekerde hij de kijkertjes

Mocht er nog een Marokkaans kind twijfelen, gooide de premier er een dag later een schepje bovenop. Nu had hij toch een argument dat zelfs de meest notoire twijfelaar moest overtuigen. “Als Geert Wilders in de tijd van het VVD/CDA gedoogkabinet had gezegd dat Nederland beter af was met minder Marokkanen, had ik dat niet geaccepteerd. Dan zou dat het einde van het kabinet zijn geweest”.

Aldus de premier die het twee jaar met Wilders en de PVV heeft uitgehouden. Die alles heeft geslikt. Wat heet, geen dag ging er voorbij zonder incident. Nog voel ik de schaamte voor een regering die ook mij vertegenwoordigde. Herinner ik me hoe VVD en CDA, Wilders en de PVV legitimeerden tegen alle waarschuwingen in. Hoe kwaad hij was toen Wilders de stekker uit het kabinet getrokken had. Hoe hard hij met de deuren sloeg, en er nog harder bij vloekte.

Tsja, premier Mark Rutte adviseerde de collegae altijd zich niet zo op te winden, niet steeds weer te reageren als Wilders weer eens een rood stuk vlees de groep ingooit. Beloofde de hard werkende Nederlander eens 1000 euro. Niet te tornen aan de hypotheekrenteaftrek. Geen cent te geven aan Griekenland. En, met de hand op zijn hart: “Geen proefverlof voor Volkert van der G., de moordenaar van Pim Fortuyn”.

Vier jaar heeft premier Rutte nu de touwtjes in handen. Het land heeft hem leren kennen als een goedlachse politicus die op z’n zachtst gezegd een tamelijk aparte manier heeft om met de waarheid om te gaan. Alles bij elkaar genomen, lijkt het me nou niet direct een geruststellende gedachte voor bange Marokkaanse kindertjes.
http://www.krantmeteenmening.nl

VRIJHEID VAN DER G., EEN ILLUSIE

Er is geen onderzoek gehouden. Maar dat heb ik ook niet nodig. Het land heeft zich allang verzoend met de voorwaardelijke invrijheidsstelling van de moordenaar van Pim Fortuyn. Behalve de familie van Pim. En diens vrinden, natuurlijk.

De hype is voorbij. De VVD heeft de verkiezingsbelofte al ingeslikt. Staatssecretaris Teeven heeft zijn verlies genomen. Wel verraadt zijn krijgshaftige blik dat hij Volkert van der G. geen moment uit het oog zal verliezen. Een enkelband zal hem daarbij helpen. En verder moet Volkert niet denken dat hij zich ook maar iets kan veroorloven.

Niettemin doen bepaalde media hun uiterste best het al twaalf jaar sluimerende vuur op te porren. Radio 1 gaat daarin voorop. Het is ongelofelijk hoe amateuristisch, hyperig en hypocriet deze zender zich profileert.

Dus was de vrijlating van Volkert van der G. de stelling van de dag. Mocht Pims beste vrind en oud-chauffeur Hans Smolders voor de zoveelste maal geschokt reageren. En Radio 1 staat hierin niet alleen. Een prachtig staaltje van de richting waarin Nederlandse nieuwsmedia zich bewegen, gaf ook de hoofdredacteur van de Nieuwe Revu, Erik Noomen.

Deze haakte in op het absolute verbod voor Van der G. om contact met de pers te hebben. “Dat gaat niet lukken”, voorspelde Noomen die wist dat de Nederlandse pers alles in het werk zal stellen om hem aan de praat te krijgen. Volkert van der G. daarom op zal jagen. Dag en nacht voor zijn huis zal liggen.

Gevreesd moet worden dat Noomen een realistisch beeld heeft van wat de journalistiek anno 2014 beweegt. De rechter mag besloten hebben tot de voorwaardelijke vrijlating van Volkert van der G. De Nederlandse media laten de komende maanden zien wie in dit land de echte baas is.
http://www.krantmeteenmening.nl

ZELFS POETIN KON PRET NIET DRUKKEN

Twee dagen was de Amerikaanse president Barack Obama in Nederland. Wij waren heel erg trots. Voor alles was gezorgd om hem het naar de zin te maken. Het Nachtwachtdecor ging de hele wereld over. De NSS was één grote reclamespot. Rijksmuseumdirecter Wim Pijbes verklapte dat hij advertentieruimte in The New York Times heeft gekocht. Obama, Rembrandt, Pijbes op één foto. Kan het mooier?

Drieёnvijftig regeringsleiders waren erbij. Ze hebben heerlijk gegeten in de Oranjezaal van Huis ten Bosch als gast van koning Willem-Alexander en koningin Maxima. Naar verluidt, had de kok zichzelf met name bij het bereiden van de Argentijnse tournedos overtroffen. Gisteren was er nog een lunch van Johnny Boer. De kosten vallen alleszins mee. Zijn begroot op ongeveer 22 miljoen euro waarbij de beveiliging voor de Amerikaanse president niet zijn meegerekend.

De conclusie kan dan ook niet anders zijn dat de topconferentie over nucleaire veiligheid een groot succes was. Iedereen blij. Van alles is besloten. De grote afwezige was natuurlijk Vladimir Poetin, de Russische president. Zijn land was uit de G8 gestoten vanwege de verovering van de Krim.

Velen hadden er voor gewaarschuwd. “Niet doen. Niet isoleren. De dialoog blijven voeren”. Want Poetin is nu eenmaal geen man die zich laat piepelen. Laat staan dat hij zich laat uitsluiten. Daadkracht is zijn handelsmerk. Ongetwijfeld smeedt hij al een plannetje. Een plannetje dat indruk maken zal.

Maar dat mocht de pret niet drukken. Het was twee dagen prachtig weer. Alles werkte mee. Geen wanklank is gehoord. De politie was heel tevreden. Mark deed het fantastisch. Barack was hem erg dankbaar voor het gastheerschap van zo’n belangrijke conferentie. Vond het trouwens gezellig. “En”, verzekerden de experts, “de president meende dat oprecht”. Waarop het voorzichtig donker werd. De wind vanuit het oosten aanwakkerde. De weersverwachting meldt: natte sneeuw. En naar verluidt, staat Nederland weer op de kaart.

JOOST EERDMANS WORDT GENOEMD

Het NRC Handelsblad heeft gelijk. Geert Wilders blijkt niet in staat een groep van vijftien, dertig man bijeen te houden. Dus is het niet eens de vraag of hij ooit in staat zal zijn het land te leiden. Dat gaat niet lukken.

Zijn we daarmee van het enige PVV-lid af, de man die zelfs de goedlachse Rutte met deuren deed slaan? Zaterdag bleek dat hij koos voor een alles- of niets –strategie. De dood of de gladiolen. Meestal, zo is de ervaring, loopt dat slecht af. Is dit soort leiders ook niet bij machte een stap opzij te zetten, en loopt zij linea recta op de politieke afgrond af. Zal Wilders dus het land blijven verblijden met steeds schrillere kreten, maar verder niet zo heel veel kwaad meer kunnen aanrichten.

Met de uittocht van al die PVV’ers lijkt daarom verontrustender de plotselinge roep om een partij van fatsoenlijk rechts. Een partij, vermoed ik, rechtser dan rechts. Rechtser dan de VVD dus, en die is al zo rechts. Zelfs is al een naam gevallen. Genoemd wordt, Joost Eerdmans, de leider van Leefbaar Rotterdam, de jonge vrind van Pim Fortuyn. Presenteerde vorig jaar nog een radioprogramma voor het rechtse geluid. Een brandende ambitie heeft hij in elk geval, en de Krant van Wakker Nederland ziet het beslist in hem zitten.

ALLES ZIT PECHTOLD EVEN MEE

D66, de partij van Hans van Mierlo stond er in 2005, 2006 dramatisch voor. Drie zetels in de Tweede Kamer hadden de Democraten over. Een feniks was de partij altijd geweest, maar dit keer leek er toch geen houden aan. In arren moede had zij zich ontdaan van het stigma bijwagen van de PvdA, om zich van de weeromstuit in een roekeloos en hopeloos avontuur te storten met VVD en CDA. Waarop de leden Alexander Pechtold als hun leider kozen.

Intussen is het land acht jaar verder. D66 beleeft hoogtijdagen. De media hebben Alexander Pechtold al opgewaardeerd als schaduwpremier en de absolute leider van de constructieve oppositie. Kiezers zien in D66 een liberaal alternatief voor de conservatieve VVD en voor een zieltogende PvdA. Op het gevaar af, te vroeg te pieken, klimmen de Democraten gestaag in de peilingen, en bereiken nu de SP-waarden van twee jaar geleden.

Wat met name opvalt, is de overloop vanuit de PvdA. Immers, D66 put vooral uit de groep van hoogopgeleide en verlichte middenklasse. Liberalisering en privatisering zijn een typisch D66-ding. Lastenverlichting, de kwaliteit van het onderwijs, versoepeling van het ontslagrecht staan hoog op de agenda. De koers is volle kracht procent Europa. Blijkbaar wegen die elementen nu even zwaarder dan de solidariteit die de afvallers tot nu toe binnen de sociaaldemocratische familie hielden.

D66 oogt fris en fruitig om het in voetbaltermen uit te drukken. In Pechtolds kielzog volgen massa’s jonge, intelligente, redelijk succesvolle managertypes die voortborduren op de Hans Wijers, de Rinnooy Kans en Roger van Boxtels. Sociaal, bijzonder vaardige bestuurders die erin zijn geslaagd het oude bastion van het old boys netwerk binnen te dringen. Over democratisering van de samenleving, staatkundige hervorming, de gekozen burgemeester heeft niemand het meer. Als het zover komt, wil D66 wel meedoen. Geen Democraat steekt nog zijn nek uit voor een levensvatbaar politiek model hoewel dat toch eens de bestaansreden van D66 was.

Of het verstandig is? Staatkundige vernieuwing vereist een wijziging van de Grondwet, is een schier onmogelijke opgave dus. Vermoedelijk geloofde oprichter Hans van Mierlo er in 1994 al niet meer in. En nadat minister De Graaf zijn voorstel voor de gekozen burgemeester zag stuklopen op het nee van PvdA-senator Ed van Thijn, besloten de Democraten zich te concentreren op de sociaaleconomische hervormingen, onderwijs en Europa.

Als Pechtold het politieke spel goed uitspeelt, zou D66 zo maar VVD en PvdA kunnen ontgroeien. Wat dat betreft, maakt hij meer kans dan het socialistische alternatief Emile Roemer die in 2012 zich te pletter liep tegen het Telegraafgeweld en de vereende rechtse krachten. Bovendien zit alles even mee. PvdA en VVD hebben uitgesproken zwakke leiders. Het herstel van het CDA heeft nog te weinig handen en voeten. Geert Wilders is plotseling gewikkeld in een strijd van leven of dood. Zelfs Rusland lijkt op de hand van Alexander Pechtold. De overval op de Krim toont bij uitstek de noodzaak aan van een krachtiger Europese Unie.

HET GAAT HIER OM MACHTSPOLITIEK

‘Five days after’ trilt het land nog altijd na. Zijn de gevoelens van walging en woede merkbaar. Niettemin dacht ik gisteren de eerste tekenen van herstel waar te nemen. Maurice de Hond peilde dat Geert Wilders’ PVV vijf zetels minder had.

‘Vijf zetels minder’! De wens van het volk was verhoord. Blijkbaar zijn vele ogen open gegaan. Een bleek zonnetje scheen. De grasvelden met narcissen stonden er prachtig bij. Kinderen huppelden achter vaders en moeders aan. Ikzelf betracht de uiterste voorzichtigheid, want je weet maar nooit. Dan overweldigt de emotie-tsunami ons opnieuw, en ik kan er al zo slecht tegen.

Intussen zit het halve land op slot vanwege de nucleaire top. Oud-NAVO secretaris-generaal De Hoop Scheffer sprak verstandige taal richting Rusland. “Het gaat hier om machtspolitiek”, sprak deze man van de praktijk bij Buitenhof een zweverige hoogleraar streng toe. In Frankrijk boekt het Front National grote successen bij de gemeenteraadsverkiezingen.
http://www.krantmeteenmening.nl

NEEMT GEERT DE KUIERLATTEN?

Een hele dag Geert Wilders achter de rug. Nog nooit heb ik zoveel correcte geluiden gehoord. Zoveel verontwaardiging gezien. Zoveel woede. De ene na de andere PVV’er verlaat het zinkende schip en redt zijn uitkering.

Intussen vraag ik me af, waarom deze volkswoede plaatsvindt? Waarom nu? Waarom ontstak een verkiezingsbijeenkomst in Den Haag de lont in het kruitvat? Wilders heeft een grens overschreden, hoor ik steeds weer.

Een grens. Welke grens? De man had alle denkbare grenzen al met voeten getreden. De kopvoddentaks, het Polenmeldpunt, Fitna. Hoe hebben we niet gelachen om de vondst, Partij van de Arabieren. Nog geen twee maanden geleden sloot Geert Wilders een verbond met zes Europese extreemrechtse partijen. Ja, nu wil hij minder Marokkanen in Nederland.

Misschien implodeert het PVV-model. Misschien niet. Misschien slagen we erin Wilders monddood te maken. Honderden aanklachten zijn bij het Openbaar Ministerie ingediend. Justitie heeft geen keus, moet haast wel een onderzoek instellen.

Waarmee de Wildersshow opnieuw van start kan gaan. En nog steeds willen we niet begrijpen hoe diep de onvrede in de samenleving is verankerd. Hoeveel mensen zich in de steek gelaten voelen. Natuurlijk heeft Wilders gefaald. In plaats van de zorgen van zijn aanhang serieus te nemen, koos hij voor de makkelijke weg van de onderbuikgevoelens.

Hoe het zij, voor Geert Wilders is er geen terug. Alleen maar zijn tijd uitzitten in de Tweede Kamer is geen optie. Vermoedelijk zal hij in versneld tempo het pad van de radicalisering afleggen. Maar ach. Misschien heeft hij er wel schoon genoeg van. Neemt hij de kuierlatten. Waarop de stilte in Nederland zal invallen, een stilte die sommigen best zal bevallen.

http://www.krantmeteenmening.nl