‘DIE COCU KAN ER NIETS VAN’

Ze hebben alles gegeven, hadden het hele seizoen erop afgesteld, want ze zouden en moesten kampioen van Nederland worden. Toegegeven, het spel was niet altijd zo frivool als in de glorietijd van de Godenzonen. “Maar”, verwoordde Ajacied bij geboorte, Youp van ’t Hek, zijn gevoelens zaterdag in Met Het Oog Op Morgen: “De vreugde is terug. Het spel ziet er weer uit. Ze verdienen het. Met dank aan Frank”.

Groot was het vertrouwen. En niet alleen Youp gaf alvast alle krediet aan Ajax-coach Frank de Boer die verantwoordelijk was voor vier achtereenvolgende titels. Met de vijfde in aantocht spraken de voetbalexperts van Voetbal Inside over een waanzinnige prestatie en het absolute bewijs van ’s mans vakmanschap. Waaraan Johan Derksen toevoegde: ”Die Cocu van PSV kan er niets van. De man heeft het beste materiaal en heeft gefaald. Niets bereikt. Dat zijn club de titel niet haalt, is een regelrechte aanfluiting”.

Gijp was het hartgrondig eens. Via de geëigende kanalen, knikten vrijwel alle kenners van FOX, van De Telegraaf, Trouw en de Volkskrant instemmend. Maar dat was allemaal vóór zondag 8 mei, 16.20 toen scheidsrechter Kuipers de wedstrijd in het verre Doetinchem tussen de De Graafschap en Ajax affloot en PSV voor de 23ste maal landskampioen was.

Verrassend moge de titel zijn, gezien de stand voor de laatste wedstrijd, maar hij is daarom niet minder verdiend. Immers, de Eindhovenaren beschikken inderdaad over de sterkste ploeg, speelden het beste voetbal, wonnen hun wedstrijden overtuigend. Toen puntje bij paaltje kwam, hadden zij de meeste punten.

Natuurlijk had PSV nooit van Heracles mogen verliezen of gelijkspelen tegen Excelsior. Maar dat kan gebeuren zoals het ook kan gebeuren dat Ajax gelijkspeelt tegen FC Utrecht, Roda JC en zelfs tegen de superboeren.

Het verdriet in Amsterdam is er niet minder groot om. “Een dreun”, erkende Frank de Boer. En de kritiek zal hevig zijn, maar net zoveel waarde hebben als die van een week daarvoor op PSV. Immers, de achterneefjes van de Godenzonen hebben naar vermogen gepresteerd en gestreden tot zij erbij neervielen.

Wel had iemand in Amsterdam hen er misschien op kunnen wijzen dat het spelen van een finale in de verwachting dat je winnen zal, ongelofelijk moeilijk is. Voorbeelden zijn er te over. Het jaar 1974 is er maar één van.
http://www.krantmeteenmening.nl