ÉÉN PLUS ÉÉN IS TWEE

Het Rusland van Vladimir Poetin en het Turkije Tayyip Erdogan streven allebei naar wereldmacht. Syriё is het strijdtoneel. De beide dictators zijn elkaars rivalen, en kijken niet op een paar doden meer of minder. Russische vliegtuigen schonden het Turkse luchtruim. Toen schoten de Turken er één neer.

Op bezoek in Istanboel provoceerde een Russische voetballer het publiek met een Poetinshirt. Gisteren kwamen tenminste 28 Turkse militairen om bij een bomaanslag in Ankara. De daders zijn bekend. “De Koerden natuurlijk”.

Immers, Erdogan wil ten koste van alles voorkomen dat er een onafhankelijk Koerdistan ontstaat in wat nu nog Syriё heet. Turkije is NAVO-lid, een bondgenoot dus van het Westen, lees: Amerika. Hetzelfde Westen dat de Koerden als een nuttige partner beschouwt in de strijd tegen de Islamitische Staat en het regime van Bashar al-Assad.

Collega Vladimir Poetin heeft vele bewonderaars. Die loven met name Poetins doelgerichtheid en strategische meesterzetten, gericht tegen de Amerikaanse suprematie. De Krim, Oekraїne en Syriё zouden bewijzen zijn.

Meesterstrateeg of niet, vaststaat dat Poetin er veel, zo niet alles, voor over heeft de westelijke bondgenoten uit elkaar te spelen. Een breuk tussen Turkije en de VS zou een enorme klap zijn voor de NAVO. Één plus één is twee. In elk geval mag het niemand verbazen als de machtigste man van Rusland meer weet van de bomaanslag in Ankara.
http://www.krantmeteenmening.nl

EN HIJ AARZELDE NIET

Liever had hij de verkiezingen ‘gewoon’ gewonnen, en zo president geworden met de meest verregaande bevoegdheden. Maar Tayyip Erdogan verloor. Nota bene de Koerden veroverden via de Democratische Volkspartij (HDP) 80 zetels in het parlement en voorkwamen daarmee een absolute meerderheid voor Erdogans partij, de AKP.

De verkiezingen dateren van 7 juni. Onderhandelingen over de vorming van een nieuwe regering vorderen nauwelijks, zoals te verwachten was. Vermoedelijk komt Erdogan dat goed uit, en hoopt hij op nieuwe verkiezingen. Maar wat, als de kiezers hem door hebben? Nog meer stemmen geven aan de Koerden? De oppositie steunen die zich ook al gekeerd heeft tegen Erdogans presidentiёle systeem dat alles in zich geeft van een ordinaire dictatuur?

Echt, politiek is ongelofelijk simpel. Erdogan is soenniet. Dus is hij blij met de opstand tegen de sji’itische president van Syriё, Anwar el-Assad. Zelfs gaan er hardnekkige geruchten dat hij het op een akkoordje heeft gegooid met de soennitische IS die de Turken weer als afvalligen beschouwt. Waarna Tayyip Erdogan met lede ogen moest aanzien hoe de soennitische Koerden in Noord-Syriё de opmars van de IS een halt toeriepen.

Toen sloeg IS toe in Suruç waarbij 30 Turkse jongeren omkwamen. “Eureka”, sprong Erdogan een gat in het plafond van het Witte Paleis, Ak Saray, in Ankara. En hij aarzelde niet.